Hayat Değişiyor ve Yön Vermek Sizin Elinizde !!!

Öncelikle kim olduğumdan biraz bahsedeyim yaklaşık 1 ay önce size açıkladım zaten ve bir çoğunuz da tanıyor. Ben Melis GÜRDAMAR 11. sınıf yiyecek ve içecek hizmetleri okuyorum buraya kadar olan hikayemden size daha önce de bahsettim bilenler biliyor bilmeyenlerde diğer yazılarıma bir göz gezdirsin ki önyargı oluşmadan biraz benim hakkımda bilgi edinebilin.  Kim olduğumu sorarsanız şuanda sadece aşçılık okuyorum ve üniversite için çalışıyorum belli bir hedefim var yaklaşık 10 yıllık mesleki kariyer planım belli tabii ne demişler hayat bazen sizinle oyun oynayabiliyor benden size ufak bir öneri;  hayaliniz tabi ki olsun hem de en zirvede eğer yapabileceğiniz hayalleriniz olmazsa daha iyisini istemezseniz yaşamdan zevk almamaya başlarsınız ama hayatın getirdiği tüm güzelliklere de gönlünüzü ve kollarınızı açın hayat planla yaşanmıyor. Gelelim son bir ayda yaşadıklarıma. 15 tatilin ilk haftası dershanede hızlandırma programına katıldım ama anlatamam size içimde nasıl ders çalışma isteği var daha iyisi için bu istekte okulda 1. olamadığım için (2.lik bende) hedef değiştirmemle geldi. Kendi kendime düşündüm ki eğer okulda ki 1.lik kontenjanını kullanamıyorsan çalışıp üniversiteyi garantilemelisin hazır zamanın varken ve bu hırsla başladım eksiklerimi tamamlamaya. Ve yine olduğu gibi aksilikler yaşadım tatilin 2. haftasına girdiğimde bir sabah bağırış çağırışlarla uyandım annem babama bağırıyor ve babam duymuyordu yanına gidip sarıldım önce tanıyamadı beni sonra sarıldı. Ne olduğunu anlamadan hemen hastaneye gittiler bir kaç saat sonra ben hastaneye gittim doktoru bekliyoruz babama bu sırada tahliller yapılıyor ama çok kötü hissediyorum canınızın yandığını bu sırada anlıyorsunuz. Doktor annemle konuştuğu gibi hemen yoğun bakım süreci başladı beyin kanaması geçiriyormuş. Duyduğumda dedim şaka yapıyorlar başıma bu gelmemeliydi şuanda diye düşünüyorum ama kafayı yemek üzere olduğumu hissediyorum. Size bu duyguyu kelimelerle anlatmam mümkün değil.1 hafta yoğun bakımda uyutulduktan sonra uyandırıldı ve odaya çıkarıldı şükürler olsun ki şuanda yanımda oturuyor. Değerini daha da fazla anladım annemin ve babamın  bu güne kadar onları kaybetme korkusu yaşamamıştım ve bu duygu insana gerçek hayatla yüzleştiriyor. İki üç hafta sadece uyuyarak geçirdim kendime gelemedim en boş yaşadığım dönemlerdendi ve şimdi o açığı kapatmak için çalışıyorum. Pes etmiş değilim ve etmeyi de düşünmüyorum istediğimi alana kadar kesinlikle vazgeçmek yok. Hayat bu her zaman en iyisini yaşayacağız diye bir şey yok önemli olan zorluklarla başa çıkabilmek. Ve hastanede yaşamaya başlamışken yarışma için kayıt yaptırmıştım herkesten habersiz menü bulup tek gitmeyi planlıyordum ama bu da olmadı önce babam hastalandı ve sonra okulun gereksiz ihmalleri nedeniyle ne yazık ki gidemedim bu olaydan da bahsedip yazımı sonlandırayım. Okulun ilk haftası yarışma konusundan hocama bahsettim hallederiz dedi daha 2 haftam vardı oturup menü oluşturduk ve bir haftada beş defa tabağımı denedim ve gayet hazırdım cuma günü yarışmam varken perşembe günü ilçe milli eğitimden izin alamadıkları için gidemeyeceğimizi kendi imkanlarımla gidebiliyorsam gitmem söylendi .Evet tam kafayı yemeklik durum biliyorum oturup ağladım da çünkü emeğimin karşılığını alamayacaktım ve istediğimi de yapamayacaktım üzerine bir de babamın gelemiyor olması durumları çok değiştirdi. Babama ilk defa gönülsüzde olsam yalan söylemek zorunda kaldım üzülmemesi için ve yarışmanın iptal olduğundan bahsettim .Hayat bazen planlarınızı hiçe sayıp sizi önemseme z gbi gösterir kendini fakat evren sizin için her zaman en iyisini yaşatacaktır. Bu olaydan sonmra Bazı şeyleri ne kadar zorlarsak zorlayalım olmayacağı varsa olmuyor. Önemli olan dala tutunmak değil gerektiğinde oradan düşmeyi göze alıp düşebilmektir...  Şuanda okuldan elimi ayağımı çekmiş durumdayım herkes bunu pes etmek sanıyor ama bu benim için hedef değiştirmek daha iyisi için çalışmak ve bırakın bazen insanlar sizin hakkınızda yanlış düşünsün umurunuz da olmasın unutmayın öz güvenli ve ne istediğini bilen insanlar işine odaklanır zaten diğer insanların ne yaptığını izleyecek kadar da zamanları olmaz . İnanın bana yüzünüze söyleyemeyip arkanızdan konuşanlar her daim olacaktır ama siz kendinize inanın yapabileceklerinizin farkına varın kendi sınırlarınızı kendiniz belirleyin. Mutfakta şansınız bol ve hayata kollarınızı açtığınız günleriniz olsun...