Değişim ve Gelişim Başlıyor !!

11.sınıfın en güzel yanı en sevdiğim bölüm hocamla çalışmak oldu mutfaktaki altın kurallardan bir tanesidir zaten bu da 'Sevdiğin işi sevdiğin insanla güzel kılarsın'. Biraz size hocamdan bahsedecek olursam gerçekten iyi tecrübe sahibi birisi. Size meslek hayatından bahsetmek yerine kişiliğinden bahsetmek istiyorum çünkü gerçekten kendine hayran ettiği en büyük yönü kişiliği oldu. 10.sınıfta teori bölümünü ve İlk uygulamamı hocamla birlikte yaptım o yıl tanıştık ve 2. dönem hoca değişikliği yapıldı ne yazık ki hoca değişikliğini başlarda pek sevdiğim söylenemez özellik de sevdiğim hocadan ayrılmak beni fazlasıyla üzdü fakat yeni hocamla değişik tecrübeler de elde ettim ve herkesten farklı bir şey öğrenmenin ne kadar keyifli olduğunun farkına vardım. Bir şekilde 10. sınıfı bitirdim güzel olaylar da yaşadım mesela ileride hep hatırlayacağım bir olayı paylaşıp hemen 11.sınıfı anlatmaya geçmek istiyorum .2 dönem performans ödevimiz peçete katlaması verilmişti dosyam her şeyiyle tamdı teslim tarihini servis hazırlıkları dersiyle birlikte ayarlanmıştı o gün zaten elim kolum dolu klasik kuver için tabak, çatal, kaşık , mumluk, vs bir çok şey götürüyordum fakat sınav günlerinin olduğu gibi yine uyuyamamıştım beynim yerinde değildi çantamı alıp evden çıktım okula doğru yürürken poşetlerimi ,dosyamı ve anahtarımı almadığımı fark ettim. Küçüklüğümden kalan erteleme alışkanlığımdan kurtulmuş olmama rağmen okula gitmemeyi düşündüm fakat bunun bana bir şey kazandırmayacaktı hem puanım gidecek hem arkadaşlarımın güvenini sarsacaktım çünkü her zaman olduğu gibi bu da ekip çalışmasıydı. Eve geri döndüm çözüm aramaya başladım. En sonunda odamın camını kırıp içeriye girmeyi düşündüm çünkü anahtarımda içerideydi camı kırdım tabii kırarken elimi biraz kestim sonra camı açıp içeri girdim ve poşetlerimi alıp okula gittim okula vardığımda dosyamı, anahtarımı yine unuttuğumu fark ettim. Her şeye rağmen kuver açma sınavım gayet iyi geçti ve en iyi kuver seçildi buda bana yetti. Gelelim o yıl ki kişiliğimden bahsedecek olursam biraz insanlara ve arkadaşlarıma fazlasıyla kötü davranıyordum çünkü dönem başında iyi davrandığım halde geri dönüşü başarılı alamamıştım ama atladığım bir konu vardı yaşıtlarıma göre fazla olgun düşünüyordum ve uzun araştırmalarım sonrasında ne istediğimi, hangi yolda nasıl ilerleyeceğimi planlayıp belirlemiştim.Tek zayıf noktam insanlara karşı tutumumdu. Arkadaşlarım artık iyi niyetle de bana yaklaşsa hemen kötü düşünür ve bana nereden zarar verebileceğin sezmeye çalışır oldum kendimi kaybettim bu durumdan hiç hoşnut değildim fakat belli bir süre herkese nasıl davranılırsa öyle karşılık ver düşüncesini uyguladım bundan 11. sınıf gibi vazgeçmeye başladım. Vazgeçmeme sebep olan yaşadığın olaylar ne diye sorarsanız kesinlikle okuduğum kitaplar, yaşadığım olaylar, ailem, arkadaş çevrem, öğretmenlerim ,izlediğim filmler, videolar kısacası hayatımdaki her olay beni iyiliğe itti. 11.sınıfa istediğim hocayla başlamak, ekip şefi olarak başlamak beni daha da motive etti ve daha da işimi sevmeye başladım tek yaşadığım sıkıntım raporlu ve zorlayıcı bir arkadaşımla birlikte çalışıyor olmamdı. Zorlamasının tek nedeni de elinin yavaş olması sadece bu konuda geliştirmeliydi kendini onunda zamanla olacağına inanıyordum eh bir de işi sevmediği gerçeği vardı . İlk haftalarda hala insanlara olumsuz yaklaşıyordum kötü olduğun farkında olup düzeltemeye çalışıyordum fakat bu durum beni çok zorlamıştı. En sevdiğim arkadaşımın da okulumdan gitmesi iyice herkesten kendimi soyutlamamı ve mesafe koymamı sağladı. Zaman geçtikçe 10. sınıfta yapılan kongre çalışmasında okuldan tanıştığım arkadaşımla samimi olmaya başladık fakat bir süre sona fazla samimi olmamam gerektiğini düşündüğümden uzaklaştım .Veli toplantısı yapıldı ablam geldi her yönümle mükemmel çaba sarf ettiğimi fakat insanlara olumsuz yaklaştığımı söylemiş bölüm hocam ve bu olay benim biraz kendime gelmemi sağladı, düşünmemi ve olayları tekrar gözden geçirmem gerektiğin hatırlattı. Hocamla birebir konuştuğumda karakterine ve gücüne hayran kaldım. 10. sınıfta kalbini kırdığım çok insan vardı fakat birini herkesten fazla kırdım aslında uzun zaman hatırlamamıştım bile fakat film izleyip uyuduğum bir gün onu rüyamda gördüğümde doğum günümü kutlamak için kollarını açıp benim gitmemi bekliyordu uyanır uyanmaz uzun bir özür mesajı yazdım ve beni affetmesini diledim yine şans benden yanaydı ve hatalar yaptığını o anda ki sinirin ikimizin de gözünün kör ettiğini söyledi ve barıştık. İnsanlara iyi davranmaya başladım sadece zorlanıyordum ama hiç değilse kaba konuştuğumda rahatsızlık duyuyordum. Ve bu da bende ki değişimin başlangıcıydı. Ve şanslı olduğum konulardan biri ise herkesten önce kendime dış gözden bakmaya çalıp hatalarımı ve yanlışlarımı görmeye çalışmam olduğuydu. Siz siz olun hata yapmaktan korkmayın ama yapınca da düzeltmeye çalışacak yüreğiniz olsun.